Ο Ιερός Ναός του Αγίου Μεγαλομάρτυρος Ευσταθίου, ο οποίος ευρίσκεται εις Νεάπολιν Περισσού, του Δήμου Ν. Ιωνίας Αττικής, είναι ο μοναδικός ναός, προς τιμήν του Αγίου, εις το λεκανοπέδιον της Αττικής.

Το Υπουργείον Προνοίας και αποκαταστάσεως προσφύγων, το έτος 1925, παρεχώρησεν εις την Ν. Ιωνίαν Αττικής και πλησίον του άλσους Βεΐκου, παραπλεύρως του συνοικισμού Σαφραμπόλεως, οικοπεδικήν έκτασιν, για δημιουργία νέου συνοικισμού, προς εγκατάστασιν των εκ Νεαπόλεως (Νέβ-Σεχίρ) Ικονίου Μικράς Ασίας προερχομένων προσφύγων, υπό το όνομα Νέα Νεάπολις.

Την 17ην Ιουνίου του έτους 1934, συνήλθεν επιτροπή προς λήψιν αποφάσεως δια την ανέγερσιν προσωρινού ξυλίνου Ναού, κατόπιν της υπ’αριθμόν 31211/5.6.1934 αδείας του Υπουργείου Παιδείας.
Δια του υπ’αριθμόν 1652/24.6.1934 γράμματος της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αθηνών, διορίσθη εκκλησιαστική επιτροπή δια την ανέγερσιν Ιερού Ναού επ’ονόματι του Αγίου Μεγαλομάρτυρος Ευσταθίου.

Ο ξυλοπαγής Ναός, μήκους 16 μέτρων και πλάτους 8 μέτρων ανηγέρθη εις την Πλατείαν, την ονομαζομένην του Σχολείου. Ο Ναός ούτος την 15ην Ιουλίου του ιδίου έτους 1934, ημέρα Κυριακήν, είναι ήδη έτοιμος δια την πρώτην Θείαν Λειτουργίαν υπό του Πανοσιολογιωτάτου Αρχιμανδρίτου Ιγνατίου Αναστασιάδου.

Κατά το έτος αυτό, περί τα μέσα του μηνός Αυγούστου, απεφασίσθη η μεταφορά των ιερών λειψάνων του Ιερομάρτυρος Γεωργίου του Νεαπολίτου (Νέβ-Σεχίρ) Μικράς Ασίας, της τιμίας κάρας του Αγίου Γρηγορίου επισκόπου Νύσσης, τεμαχίων εκ των ιερών λειψάνων των Αγίων Θεοδώρων, του Τήρωνος και Στρατηλάτου καθώς και των ιερών σκευών και ιερών εικόνων, τα οποία παρελήφθησαν από τας αποθήκας των ανταλλαξίμων το έτος 1924. Οι πολύτιμοι αυτοί πνευματικοί θησαυροί του γένους μας, παρέμεναν προς φύλαξιν, επί 10 έτη, έως το 1934 εις το κατάστημα – παντοπωλείον του κυρίου Ιπποκράτους Μητσογιαννάκη εις Πειραιά.

Την Κυριακήν 1η Σεπτεμβρίου του έτους 1934, έλαβε χώρα η επίσημος μετακομιδή των ιερών λειψάνων, των ιερών εικόνων και των ιερών σκευών, από τον Πειραιά εις τον οικείον τους τόπο, την συνοικίαν της Νέας Νεαπόλεως. Ούτως, μετά την Θείαν Λειτουργίαν, με χαρακτήρα πανηγυρικόν και με την συμμετοχήν του θεοφιλεστάτου Επισκόπου Πατάρων κ.κ. Μελετίου, των ιερέων των γειτονικών ενοριών, των ιεροψαλτών και του θεοφιλούς λαού, επραγματοποιήθη η μετακομιδή των ιερών λειψάνων εις τον νέον ξύλινον Ναόν και ετοποθετήθησαν εις την αριστερήν πλευράν του Ναού εις ειδικόν χώρον.

Κατά το έτος 1948 απεφασίσθη, όπως κτισθή νέος λιθόκτιστος Ναός, 100 μέτρα περίπου μακρύτερα από τον προσωρινόν ξύλινον Ναόν, στη θέση όπου είναι σήμερα κτισμένος ο Ιερός περικαλής Ναός του Αγίου Ευσταθίου. Οι εργασίες ανεγέρσεως του νέου Ιερού Ναού ήρχισαν την 27ην Φεβρουαρίου του 1952.

Κατόπιν πολλών κόπων και δαπανών και πάντοτε με την ενεργόν συμπαράστασιν του Συλλόγου κυριών υπό το όνομα «Νεάπολις Καππαδοκίας», ο νεόδμητος Ναός ήτο εις θέσιν να αρχίση να λειτουργή, καίτοι υπήρχον πολλαί ελλείψεις. Ούτως την 11ην Δεκεμβρίου του έτους 1955, ημέραν Κυριακήν, ετελέσθη η Θεία Λειτουργία εις τον παλαιόν Ιερόν Ναόν, ιερουργούντος του Μακαριστού Μητροπολίτου Πατάρων κ.κ. Μελετίου. Μετά το τέλος της Θείας Λειτουργίας εσχηματίσθη πομπή, προεξάρχοντος του Αρχιερέως, του κλήρου της περιοχής, βασταζόντων τα ιερά Λείψανα, του δε λαού φέροντος τας ιεράς εικόνας και τα άλλα σκεύη και έπιπλα του Ναού. Φτάσαντες, δε, εις την είσοδον του περικαλούς νέου Ιερού Ναού, εγένοντο κατά την εκκλησιαστική τάξιν, τα θυρανοίξια αυτού.

Τα εγκαίνια του Ιερού Ναού εγένοντο την 8ην Ιουλίου του έτους 1956 παρά του Μακαριστού Μητροπολίτου Πατάρων κ.κ. Μελετίου.

Βίος Αγίου Ιερομάρτυρα Γεωργίου του εκ Νεαπόλεως της Καππαδοκίας

Το 1733 στο γειτονικό χωριό Ürgüp -Προκόπι, αποκαλύφθηκε με θαυμαστό τρόπο η αγιότητα του οσίου Ιωάννου του Ρώσου. Πληθος προσκυνητών συνέρρεαν για να τιμήσουν την μνήμη του και να προσκυνήσουν το λείψανό του, μεταξύ αυτων και ο μικρός Γεώργιος. Έλαβε στοιχειώδη εκπαίδευση απο τους ιεροδιδασκάλους της Νεαπόλεως.

Το 1750 εκάρη μοναχός, αρχιερατεύοντος του Καισαρείας Παρθενίου (1734-1760). Κατόπιν έγινε κληρικός και εφημέρευε στο ναό της Κοιμήσεως της Θεοτόκου Νεαπόλεως. Το 1797 κλήθηκε από τους επιτρόπους του χωριού Derinkuyu -Μαλακοπής, για να ιερουργήσει εκεί, μη υπάρχοντος εφημερίου, λόγω του Ρωσοτουρκικού πολέμου στο βορρα και του Ελληνοτουρκικού πολέμου στα δυτικά της οθωμανικής αυτοκρατορίας. Η διαδρομή Νεαπόλεως-Μαλακοπής ήταν 21 χλμ. διάρκειας περίπου 6 ωρών.

Ο Γεώργιος ξεκίνησε στις 3 Νοεμβρίου με όλα τα απαραίτητα για το ταξίδι αυτό. Την ημέρα αυτή υπήρχε μεγάλη πανήγυρις στο ναό του αγίου Γεωργίου στην περιοχή Σίλατα ή Σύλλατα. Ο Γεώργιος παρέκαμψε και πήγε εκεί για να προσκυνήσει. Στη συνέχεια πήρε το δρόμο για τη Μαλακοπή. Όταν έφθασε στην περιοχή Κόπια Ντερεσί, τοποθεσία που μοιάζει με αβαθές φαράγγι, του επιτέθηκαν οθωμανοί ντυμένοι βοσκοί, και αφού τον λήστευσαν κατόπιν τον γύμνωσαν και στη συνέχεια το φόνευσαν δι’ αποκεφαλισμο. Οι οθωμανοί πέταξαν το λείψανο στο φαράγγι και αλλού την κεφαλή.

Οι κάτοικοι της Μαλακοπής καθώς και της Νεαπόλεως ανησύχησαν για την παρατεινόμενη απουσία του ιερέως και κίνησαν προς αναζήτησή του. Όταν έφθασαν στον τόπο του μαρτυρίου μετά θρήνων και θλίψεων, αλλά και μετά πολλών προφυλάξεων λόγω των κακοτρόπων οθωμανών, έθαψαν τη σορό πρόχειρα. Κατόπιν σε μια πέτρα χάραξαν την απλή επιγραφή: «ιερεύς Γεώργιος εκ Νεαπόλεως» και την έθηκαν επί του τάφου. Περίπου το 1800 έγινε ανακομιδή του λειψάνου του, το οποίο βρέθηκε άφθαρτο. Το 1860 το λείψανο μεταφέρθηκε στο ναο της Κοιμήσεως της Θεοτόκου Νεαπόλεως. Αργότερα, μετά την ανταλλαγή των πληθυσμών (1923), το λείψανο μεταφέρθηκε στη Μητροπολιτική Ελλάδα και τοποθετήθηκε, μετά από πολλές περιπέτειες, στο νεοδμητο τότε ναό του Αγίου Ευσταθίου Ν. Ιωνίας. Στο ναό αυτό φυλάσσεται μέχρι και σήμερα.