«Είναι πολλά πράγματα, τα οποία ο άνθρωπος δεν τα γνωρίζει, ή, αν τα γνωρίζει, τα καταφρονεί. Είναι ένα θέμα, το οποίο διδάσκει κανένας στα παιδιά. Εάν δεν το έχει γευθεί, είτε πικρό είναι, είτε γλυκό, εάν δεν το χει γευθεί, τα παιδιά δεν πληροφορούνται. Θέλουμε να πούμε στα παιδιά τώρα: “Παιδιά, μη φεύγετε από την Εκκλησία. Να πηγαίνετε κάθε

Οσιολ. Μοναχού Ακακίου Καυσοκαλυβίτου, υποτακτικού του Αγίου Πορφυρίου. Αξίζει τον κόπο να σας διηγηθώ ένα περιστατικό που συνέβησαν στα Καυσοκαλύβια μαζί με τον Γέροντα Πορφύριο,που αφορά τον Γέροντα Ιάκωβο και αποτελεί κατά τη γνώμη μου μεγάλη μαρτυρία. Ήταν Μάιος του 1991, λίγοι μήνες πριν από την οσιακή κοίμησή και των δύο Αγίων Γερόντων, του Πορφυρίου και του Ιακώβου. Είμαστε στα Καυσοκαλύβια

Τὸ καλοκαίρι τοῦ 1898 ὁ Ἅγιος Νεκτάριος, μητροπολίτης Πενταπόλεως, διωγμένος ἀπὸ τὴ θέση του στὴν Αἴγυπτο καὶ ὄντας τότε ὕστερα ἀπὸ πολλὲς ταπεινώσεις καὶ ταλαιπωρίες, τὶς ὁποῖες ὅμως ὑπέμενε ἀγόγγυστα καὶ μὲ χριστιανικὴ καρτερία διευθυντὴς τῆς Ῥιζαρείου Σχολῆς, πραγματοποίησε προσκυνηματικὴ ἐπίσκεψη στὸ Ἅγιον Ὄρος, στὸ ὁποῖο πάντοτε μὲ ἰδιαίτερο πόθο προσέβλεπε καὶ στὸ ὁποῖο, μετὰ τὴν ἐκδίωξή του

  Γέννηση - ανατροφή Ο Γέροντας γεννήθηκε στην Μόσχα της Τσαρικής Ρωσίας από ορθόδοξους γονείς το 1896, στις 22 Σεπτεμβρίου, 04.00 η ώρα το πρωί. Ήταν το δεύτερο παιδί μιας οικογένειας με άλλα εννέα αδέλφια. Πέθανε όμως τελευταίος απ’ όλα τ’ αδέλφια του. Βαφτίστηκε στην εκκλησία του Σωτήρα και πήρε το όνομα Σέργιος. Από την παιδική του ηλικία έδειχνε μια

Απόσπασμα από τη συνέντευξη της Ε.Μοναχής, πνευματικό παιδί του π. Γερβασίου Επίσης, τα μαθήματα κατηχητικής, της τελευταίας χρονιάς, τουλάχιστον,  ήταν περί της φυλακής των 5 αισθήσεων. Είναι όντως θαυμαστό το ότι σε παιδιά 12 χρονών είχαμε αναφορές και ρητά σχετικά με κάθε αίσθησή μας και πώς αυτή μπορεί να προφυλαχτεί με την κατάλληλη γνώση και τον αντίστοιχο αγώνα, ώστε

Και γι’ αυτό πρώτα απ’ όλα χρειάζεται το «γνώθι σαυτόν». Δηλαδή να γνωρίσεις τον εαυτό σου, ποιος είσαι. Ποιός είσαι στ’ αλήθεια, όχι ποιός νομίζεις εσύ ότι είσαι. Με τη γνώση αυτή γίνεσαι ο σοφότερος των ανθρώπων. Με τέτοια επίγνωση έρχεσαι σε ταπείνωση και παίρνεις χάρη από τον Κύριο. Διαφορετικά αν δεν αποκτήσεις αυτογνωσία, αλλ’ υπολογίζεις μόνο τον

Φρέαρ του Ιακώβ ονομάζεται το πηγάδι στη Σαμάρια όπου ο Χριστός κουρασμένος κάθισε και ζήτησε να πιει νερό από μία γυναίκα η οποία γέμιζε τη στάμνα της. Η αμαρτωλή αυτή γυναίκα μετανόησε και ένιωσε την ανάγκη να ξεδιξάψει από το αιώνιο νερό για το οποίο της μίλησε ο Χριστός. Στο Φρέαρ του Ιακώβ και το εκεί μοναστήρι ηγούμενος είναι

Να, εγώ επειδή από μικρός πήγαινα στο Εκκλησάκι της Αγίας Βαρβάρας, εκεί στην Κόνιτσα, έχω σε μεγάλη ευλάβεια την Αγία Βαρβάρα. Η Αγία με βοήθησε και στον στρατό, όταν με πήραν στους ασυρματιστές, ενώ ήμουν αγράμματος? με βοήθησε ύστερα και στο Σανατόριο μετά την εγχείριση στους πνεύμονες. Τότε οι γιατροί μου είχαν πει ότι, μόλις θα καθάριζε ο πνεύμονας,

Οἱ περισσότεροι ἄνθρωποι, ποὺ ἔρχονται νὰ ἐξομολογηθοῦν, δὲν ξεύρουν νὰ ἐξομολογοῦνται. Οὐδεὶς ὡς ἐπὶ τὸ πλεῖστον ἔρχεται, καὶ μάλιστα ἀπὸ ἐκείνους ποὺ ἔχουν χριστιανικὴ ζωὴ καὶ εἶναι χρόνια ἐξομολογούμενοι, γιὰ ἐξομολόγησι.  Αὐτοὶ ἔρχονται ἁπλῶς γιὰ μιὰ ἀνακούφισι ἢ γιὰ νὰ ἐπιτύχουν μιὰ καινούργια ἑρμηνεία, μιὰ καινούργια ἀπάντησι, μιὰ καινούργια λύσι, ποὺ θὰ εἶναι πιὸ ἱκανοποιητικὴ στὶς ἐπιθυμίες τους· ἔρχονται

Ὅταν ὁ παπα-Χαράλαμπος ἀποφάσισε νά μονάση, τό καθημερινό πρόγραμμα τῆς συνοδείας διαμορφώθηκε καθώς ἤδη προαναφέραμε. Ὅμως ὁ ἴδιος ἦταν ἤδη σκληραγωγημένος καί ἐξασκημένος ἀπό τόν κόσμον. Γιά τόν λόγον αὐτόν, ὅταν ἐγκαταβίωσε ὡς δόκιμος, ἐνῶ συνειδητοποίησεν ὅτι βρίσκεται μέ ἁγίους ἀνθρώπους, ὅμως ὁ θεῖος ζῆλος τόν παρακινοῦσε γιά περισσότερην ἄσκησιν. Ἡ πρώτη δοκιμασία μέ τίς τρεῖς χιλιάδες μετάνοιες τοῦ

Δεν υπάρχει τίποτε που να είναι πιο σίγουρο στη ζωή μας από το ότι κάποια στιγμή θα πεθάνουμε. Δεν κρατάμε τίποτε πιο σταθερά στα χεριά μας όσο τον θάνατό μας. Για τίποτε άλλο δεν είμαστε τόσο βέβαιοι, όσο για το ότι θα πεθάνουμε. Και για τίποτε άλλο δεν είμαστε τόσο αβέβαιοι, όσο για την ώρα που θα έλθει. Και

Αδελφοί και πατέρες, σας καλώ και πάλι να σκεφτούμε τον καθολικό μας σκοπό, που είναι η συνεχής μετάνοια. Εάν αναλογισθούμε την πρώτη κατασκευή του ανθρώπου κατά τη δημιουργία, την ανάπλασή μας από το Θεό Λόγο, το ύψιστο τέρμα των θείων επαγγελιών, που μας χάρισε η θεία παναγάπη, και ότι όλα αυτά τα στερούμαστε, και μάλιστα με ποινή αιώνιας

Η Χαναναία ήταν μια γυναίκα που είχε ένα παιδί δαιμονισμένο. Με αφορμή αυτό το γεγονός, πλησίασε μια μέρα τον Χριστό και Του λέει: - Κύριε, ελέησόν με. Δεν είπε: «Κύριε ελέησον, το παιδί μου», αλλά «ελέησόν με», παραδεχόμενη έτσι έμμεσα ότι αυτή είναι η αιτία που της παιδί της βασανίζεται. Δεν μεταβίβασε την ευθύνη για την κατάσταση του παιδιού της

Στο σπίτι μας παραπάνω – διηγήθηκε ο Όσιος Εφραίμ Κατουνακιώτης – καθόταν ένας καλόγηρος και, κρίσις Θεού, ήτανε δαιμονισμένος. Οι γέροι δεν μπορούσαν να έρχονται κάτω στο σπίτι μας, να μεταλάβουν, και πήγαινα εγώ στο σπίτι τους απάνω, που είναι ο π. Γεδεών εκεί απάνω, και τους μετελάμβανα. Πήγαινα στο Ιερό, έβγαζα το Αρτοφόριο, ερχόντουσαν οι γέροι στην

Θα ομιλήσωμε σήμερα δι' ένα καίριο θέμα της πνευματικής ζωής, εις το οποίον μας εισάγει και το Τριώδιον ολόκληρο, ιδιαιτέρως όμως η αρχομένη αυτή περίοδο το θέμα της προσευχής. Άραγε, ξεύρομε τι είναι η προσευχή και ξεύρομε να προσευχώμαστε; Από μικρά παιδάκια που ήμαστε, μαθαίναμε να προσευχώμαστε, αλλά η προσευχή μας έχει την πορεία πού πρέπει; Η προσευχή είναι